زیمبابوه کشوری است در جنوب آفریقا . پایتخت آن هراره است . این کشور ۱۲ و نیم میلیون نفر جمعیت دارد و زبان‌های انگلیسی ، شونا و سیندبله زبان‌های رسمی آن هستند .
این کشور در قرن نوزدهم میلادی مستعمرهٔ انگلیس شد . از سال ۱۹۶۵ کم‌کم تلاش‌ها برای استقلال در این کشور آغاز شد و سرانجام در سال ۱۹۷۰ میلادی رسما جمهوری زیمبابوه اعلام موجودیت کرد . زیمبابوه جز آخرین کشورهای جنوب آفریقاست که به تدریج و با دشواری با نسلی که پس از انقلاب و مبارزه علیه استعمار به قدرت رسید وداع می‌کند .
کشاورزی حدود دو سوم نیروی کار را در بر دارد . تنباکو ، نیشکر ، پنبه ، گندم و ذرت ، هم صادر می‌شود و هم اساس صنایع آماده‌ سازی را تشکیل می‌دهد . منابع طبیعی شامل زغال سنگ ، طلا ، پنبهٔ کوهی و نیکل است .

تاریخ
از دههٔ ۱۸۳۰ این منطقه را شکارچیان ، مبلغان مذهبی و جویندگان معدن بریتانیایی و بوئر مورد نفوذ قرار دادند و در همین دهه این منطقه به اشغال «شرکت افریقای جنوبی بریتانیا»ی سِسیل رودس در آمد . ارتفاعات ناحیه‌ای که بعدها رودزیای جنوبی خوانده شده به اسکان کشاورزان سفیدپوستی در آمد که افریقاییها را از زمین محروم و آنان را به نیروی کار ارزان تبدیل کردند . در ۱۹۲۳ بریتانیا ادارهٔ این سرزمین را از شرکت تحویل گرفت و به مهاجران سفیدپوست خودگردانی اعطا کرد . پس از جنگ جهانی دوم مهاجرت از بریتانیا و افریقای جنوبی افزایش یافت ، ولی نسبت جمعیت افریقایی به سفیدپوست هنوز بیش از ۲۰ به ۱ بود . تبعیض نژادی موجب تحریک ملی‌گرایی افریقایی در آغاز به رهبری جاشوا نکومو (زاده ۱۹۱۷) گردید .
در ۱۹۵۳ رودزیای جنوبی – با رودزیای شمالی (زامبیا) و نیاسالند (مالاوی) - فدراسیون آفریقای مرکزی را تشکیل نداد . زمانی که این فدراسیون منحل شد (۱۹۶۳) بریتانیا از اعطای استقلال به گردانندگان سفیدپوست رودزیای جنوبی بدون پیشرفت به سوی حکومت اکثریت سرباز زد . در ۱۹۶۵ حکومت سفیدپوستان به رهبری یان اسمیت (زاده ۱۹۱۹) به طور یک جانبه اعلام استقلال کرد و نام کشور را به رودزیا تغییر داد . مخالفت داخلی سرکوب شد و بر تحریک‌های اقتصادی بین المللی غلبه گردید ولی جنگهای چریکی از سوی ملی‌گرایان افریقایی در دههٔ ۱۹۷۰ به طور روزافزونی مؤثر افتاد . در ۱۹۷۹ اسمیت مجبور به قبول حکومت اکثریت شد ، ولی قانون اساسی که ارائه کرد نه برای اتحاد خلق افریقایی زیمبابوه (ZAPU) به رهبری جاشوا نکومو و نه برای اتحاد ملی افریقایی زیمبابوه (ZANU) به رهبری رابرت موگابه (زاده ۱۹۲۸) قابل قبول بود . کلیهٔ طرفین به منظور دستیابی به حل و فصل امور با برقراری مجدد و کوتاه ‌مدت حکومت بریتانیا موافقت کردند . در ۱۹۸۰ اتحاد ملی افریقایی زیمبابوه به رهبری موگابه کشور را به استقلال رساند در ۱۹۸۷ زانو و زاپو سرانجام با ادغام موافقت کردند و عملاً حکومت تک حزبی را برقرار ساختند ، هر چند پیشنهاد ایجاد نظام تک حزبی رسمی معوق شده ‌است .
در سال ۱۹۸۰ رابرت موگابه به عنوان نخست وزیر این کشور انتخاب شد .
پس از آن در سال ۱۹۸۷ در قانون اساسی این کشور اصلاحاتی ایجاد شد که بر اساس آن موگابه رئیس جمهور شد .

جغرافیا
زیمبابوه از جنوب با آفریقای جنوبی ، از جنوب غربی با بوتسوانا ، از شمال غرب با زامبیا و از شرق با موزامبیک همسایه ‌است . مساحت آن ۳۹۰٬۵۸۰ کیلومتر مربع و مختصات جغرافیایی آن ۲۰ درجه جنوبی و ۳۰ درجه شرقی است . زیمبابوه خط ساحلی ندارد .
جمهوری زیمبابوه سرزمین آبشار ویکتوریا ، یکی از عجایب طبیعی جهان است که در سال ۱۹۷۰ استقلال خود را به دست آورد .
مدتی رودزیای جنوبی نامیده می‌شد . این کشور ۱۲٬۵۲۱٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد .
مرکز زیمبابوه متشکل است از رشته کوه هایوِلد که تا حدود ۱۲۰۰ الی ۱۵۰۰ متر ارتفاع دارد . در جنوب غرب و شمال شرق هایوِلد فلاتهای میدل‌ولد و لوولد جای دارد . رودهای مهم آن زامبِزی ، لیمپوپو ، سابی و بلندترین نقطه آن قلهٔ اینیانگانی ، با ۲۵۹۲ متر است . آب و هوای زیمبابوه در زمین‌های پست استوایی و در ارتفاعات نیمه‌ استوایی است . از ژوئن تا سپتامبر فصل خشک مشخصی وجود دارد . شهرهای مهم آن بولاوایو ، چیتونگ ویزا ، گوئلو ، و موتاره ‌است .

اقتصاد
تولید ناخالص داخلی این کشور ۱۸۶/۶ میلیارد دلار است . رشد تولید ناخالص داخلی آن در سال ۲۰۰۷ میلادی منفی بود .
۳٬۹۹۸٬۰۰۰ نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند و نرخ بیکاری در آن ۸۰ درصد است .
۶۸ درصد مردم زیمبابوه زیر خط فقر زندگی می‌کنند و نرخ تورم آن بیش از صد هزار درصد است . تورم بیش از صد هزار درصدی در زیمبابوه
محصولات صادراتی این کشور شامل پلاتینیوم ، پنبه ، تنباکو ، طلا ، آلیاژهای آهن و منسوجات است که به کشورهای آفریقای جنوبی (۲۴٬۸ درصد) ، جمهوری دموکراتیک کنگو (۱۷٬۶ درصد) ، بوتسوانا (۱۵٬۷ درصد) و ایالات متحده (۱۰٬۴ درصد) صادر می‌شود .
محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین آلات و تجهیزات ، محصولات کارخانه‌ای ، مواد دارویی و سوخت است که از کشورهای آفریقای جنوبی (۴۰٬۸ درصد) ، زامبیا (۲۹٬۶ درصد) و ایالات متحده (۴٬۹ درصد) وارد می‌شود .
در طی سالهای ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶ ارزش پول این کشور از هر ۳۰۰ واحد یک دلار به یک میلیون و چهارصد هزار واحد به یک دلار رسید .
با اینکه در ماه اوت سال ۲۰۰۶ دولت سه صفر را از جلوی دلار (نام پول رایج در کشور زیمبابوه دلار است و در زبان عامه به آن زیم دلار می‌گویند .) برداشت تا مردم در حمل و نقل آن راحت تر باشند و دولت بتواند جلوی نزول ناباورانه زیم دلار را در مقابل دلار آمریکا بگیرد ، اما مردم به این امر توجی نکردند و اعداد و ارقام را مانند گذشته می‌دانند .
در ماه اکتبر نرخ ارز به هزار واحد به یک دلار رسید که از نظر مردم همان یک میلیون و دویست هزار واحد به یک دلار می‌باشد .
وضعیت فعلی زیمبابوه در پی بیرون کردن کشاورزان انگلیسی از زیمبابوه بوجود آمد .
در حدود سال ۱۹۶۵ هر دو دلار آمریکا در زیمبابوه به یک دلار زیمبابوه خرید و فروش می‌شد .
قیمت‌ها در زیمبابوه در یک سال گذشته بیش از صد هزار برابر افزایش یافته ‌است و نرخ تورم در زیمبابوه یازده میلیون و دویست هزار درصد است . حدود ۱۲ سال است که آمریکا و کشورهای غربی تحریم‌هایی را علیه زیمبابوه وضع کرده‌اند ، این تحریم‌ها سبب فرسایش و تضعیف تدریجی اقتصاد این کشور شده ‌است .
معدن الماس مارانج Marange ، امبادا  Mbada، آنجین Anjin و دایموند ماینینگ کورپوریشن Diamond Mining Corporation در منطقه چیادزوا Chiadzwa زیمبابوه قرار دارند . سه معدن الماس مستقر در منطقه مارانج سالانه بیش از دو میلیارد دلار آمریکا برای این کشور درآمد دارد .

فرهنگ
نمایشگاه بین‌المللی کتاب زیمبابوه که هر ساله در اول ماه اوت برگزار می‌شود ، معتبرترین نمایشگاه کتاب در قاره آفریقا به ‌شمار می‌آید .